Mogućnost raja

Novi film Mladena Kovačevića poetski je intoniran esej smješten u geografski neodređen ambijent poticajne vizualnosti - prostor interferencije isprekidanih okrajaka života zatečenih stanovnika. Pritom se niti jedno iskustvo ekstenzivno ne nadvija nad pomno konstruiranom, ritmički ujednačenom cjelinom, već funkcionira na ravnopravnom doprinosu i općoj spoznatljivosti opisanih stanja. Vizure individua različita podrijetla i pozicija, rubno se dotiču kroz srodnost nagnuća, uslijed uravnoteživanja potrebe za uzmakom od anksioznih nemira globalno premreženog svijeta.
‍
Uzmemo li u obzir da je Mogućnost raja film redatelja prepoznatljivog po uspješnim dokumentarcima, ujedno čestom gostu HRFF-a, i povežemo li tu činjenicu s nekoliko rečenica sinopsisa – Opčinjeni rajskim ostrvom, u potrazi za srećom, protagonisti filma bore se s beskrajnom neuravnoteženošću između životnih mogućnosti i pitanja kakav život bi zapravo trebalo živeti - onda ćemo o ostvarenju početi razmišljati unutar dohvatljivih razina eksperimentalnog poigravanja formom, konvencijom i zapažanjem.

‍
U panoptikumu varijacija, značenje cjeline mijenjat će se proporcionalno spremnosti uvažavanja rodovskih određenja, koje nas u svakom interpretativnom zahvaćanju vraćaju na početak – (ne)sigurnost terminoloških zadatosti, definicija i odatle proizašlog doživljaja. Kojem god poimanju dali prednost, ipak je krajnji cilj prepoznati konstrukt kao suštinu svakog umjetničkog preoblikovanja, pri čemu fikcijski moment ne progovara nužno slabije o stvarnosnim relacijama. U prilog tezi arbitrarnosti definicija i problematičnosti hijerarhija progovara Kovačevićev tretman priča bez tendiranja njihovu vrijednosnom rangiranju. Iza prizora krije se višeslojni splet potencijalnih tumačenja, proizašao iz forme utemeljene na procesualnosti i nebrojenim mogućnostima, ako ne raja, onda razumijevanja.

‍